وبلاگ سید غلامحسین حسنتاش

مقالاتی و یادداشت هائی در زمینه مسائل نفت و انرژی و توسعه؛ استفاده از مطالب صرفا با ذکر منبع مجاز است

وبلاگ سید غلامحسین حسنتاش

مقالاتی و یادداشت هائی در زمینه مسائل نفت و انرژی و توسعه؛ استفاده از مطالب صرفا با ذکر منبع مجاز است

وبلاگ  سید غلامحسین حسنتاش

در جستجوی یک جوانه ارجمند

(استفاده از مطالب این وبلاگ صرفا با ذکر منبع مجاز است)

کانال تلگرام : https://t.me/Hasantash
توئیتر : https://twitter.com/SeyedHassantash
وبلاگ دیگر: hassantash.blofa.com
لینکدین : /https://www.linkedin.com/in/seyed-hassantash-8a3165a1

بایگانی

۷ مطلب در ارديبهشت ۱۳۹۷ ثبت شده است



بعد از خروج ایالات متحده از برجام  این تصور در بازار جهانی نفت شکل گرفت که صادرات نفت ایران به تدریج کاهش خواهد یافت و انتظارات بازار موجب افزایش قیمت جهانی نفت شد. البته قبل از این خروج و از مدتی قبل، قیمت جهانی نفت در مسیر افزایشی قرار گرفته بود. رونق نسبی در اقتصاد و درنتیجه  افزایش نسبی در تقاضای جهانی نفت و جذب شدن اضافه انباشتی در ذخائر نفتی، موجب  تغییر روند قیمت شده بود و در ابهام قرار گرفتن آینده برجام نیز به این روند دامن زد.

اما ادامه این وضعیت و این که آیا انتظار بازار در مورد کاهش صادرات نفت ایران به واقعیت عینی هم تبدیل خواهد شد یا نه، بستگی زیادی به اقدامات اتحادیه اروپا خواهد داشت. در اروپا تجارت و تصدی امور در دست شرکت های خصوصی است و شرکت ها حافظ منافع خود و سهامدارنشان هستند. صابون تحریم های ثانویه قبلا به تن بسیاری از شرکت ها و بانک های اروپائی خورده است و اغلب این بنگاه ها منافع یا اشتراک منافع گوناگونی در ایالات متحده دارند ولذا اگر  اتحادیه اروپا و دولت های عضو آن نتوانند راه کاری برای جلوگیری از اعمال تحریم های  ثانویه بیابند احتمال کاهش داد و ستد شرکت های اروپائی و حتی آسیائی، با ایران بسیار زیاد  خواهد بود. 

در صورتی که بازگشت تحریم ها موجب کاهش صادرات نفتی ایران شود و قیمت های جهانی نفت در روند افزایشی فعلی باقی بماند ممکن است توافق موجود میان اوپک و غیر اوپک شکسته شود. قبلا قرار شده بود که این توافق تا پایان سال 2018 ادامه یابد اما از آنجا که بسیاری از کشورهای عضو و غیر عضو اوپک تمایلی به افزایش بیش از حد قیمت ها که موجب افزایش تولید نفت خام های شِیلی در امریکا می شود، ندارند ممکن است عملا یا حتی رسما از توافق خارج شوند و تولید نفت خود را افزایش دهند و جایگزین صادرات ایران نمایند. البته سازمان اوپک نمی تواند رسما سهم ایران را به کشور یگری بدهد اما در عمل ممکن است که چنین اتفاقی رخ دهد. 

در دوران پس از برجام، در بعد سرمایه گزاری در صنعت نفت ایران که بر آینده تولید نفت کشور تاثیر می گذارد، هنوز شرکت های اروپائی حضور فعال و جدی پیدا نکرده بودند و شاید به نوعی دفع الوقت می کردند تا از تصمیم نهائی ترامپ مطلع شوند. بنابراین به نظر نمی رسد که در این زمینه تحول مهمی رخ دهد. البته آنچه که باید از آن متاسف بود این است که مقامات وزارت نفت در  چند سال اخیر بسیاری از اقداماتی که به طرق دیگری هم قابل انجام بود را به امید ورود شرکت های اروپائی معلق نگهداشتند و حالا از اینجا مانده و از آنجا رانده شده اند. 


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۲:۰۸
سید غلامحسین حسن‌تاش

زمانی برای صادارت گاز ایران به اروپا ۱۳۹۷/۰۲/۲۴ انرژی , مطالب مهم کد خبر 33224 ایمیل   پرینت سایز متن   / سه شنبه،


 سه کشور اروپایی  یک بسته ویژه را برای حفظ برجام روی میز مذاکره  با ایران خواهند گذاشت. قرار است، مذاکره میان ایران و سه کشور اروپایی سرنوشت برجام را تعیین کند. بسته مورد ادعای اروپایی‌ها برای ماندگار کردن ایران در برجام باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟ آیا صادارت گاز به اروپا می‌تواند بخشی از فرآیند تثبیت کننده برجام میان ایران و اروپا باشد؟ آیا امروز فرصت مناسبی برای طرح این موضوع با اروپایی‌ها مهیا شده است؟ غلامحسین حسن تاش، کارشناس اقتصادی حوزه نفت و گاز در این باره به نفت‌خبر گفت:«من فکر می‌کنم امکان مطرح کردن این بحث همیشه وجود داشته و دارد. حتی اگر تحقق هم پیدا نکند.نتایج مثبتی جانبی دارد و زمینه دادو ستد،  گفت و شنود و کسب اطلاع  را فراهم می‌کند و به هر حال  خصوصا در این مقطع فرصت‌هایی ایجاد می‌کند. روس‌ها هم تحت تحریم‌های آمریکا هستند ولی به اروپا گاز صادر می‌کنند. اروپا هم نیاز به متنوع کردن مبادی تامین گاز دارد.» پیشتر و از سوی مسئولین وقت شرکت ملی گاز ایران  ظرفیت صادارت گاز ایران به اروپا  در حدود ۳۰ میلیارد متر مکعب ارزیابی شده بود. عزیزالله رمضانی در این باره گفته بود:« مطالعات پارلمان  اروپا  اروپا بیانگر  این است که ایران  پتانسیل صادارت  سالانه ۲۵ تا ۳۰ میلیارد مکعب گاز به اروپا را دارا می‌باشد.» فریدون اسعدی کارشناس حوزه انرزی در این مورد  به نفت خبر می‌گوید:« طرح این موضوع در این مقطع از سوی ایران هیچ  خسارتی به ایران نمی زد. خود اروپایی‌ها هم علاقمند به پیگیری این موضوع هستند. چرا که آنها  به این نتیجه رسیده اند که روسیه و پوتین  به شکلی در حال یکه تازی است.روسیه از انرژی به عنوان یک ابزار برای پیگیری برخی سیاست‌هایش علیه اروپا استفاده می‌کند. به همین دلیل اروپا  تمایل زیادی به پیدا شدن یک رقیب برای روسیه در تامین گاز خود دارد.» صادارت گاز به اروپا و مانعی به نام روسیه صادارت گاز با خط لوله  به اروپا همواره از مباحث پر مناقشه  در اقتصاد سیاسی ایران به حساب می‌آمده است. چند سال پیش  و درست  در زمانی که میان روسیه و کشورهای اروپایی اختلافات سیاسی بر سر اوکراین ایجاد شده بود،  اعلام آمادگی ایران برای صادارت گاز به اروپا  با واکنش تند  روزنامه کیهان مواجه شد. حسین شریعتمداری در یادداشتی  با عنوان« آب به کدام آسیاب؟»  نوشت:« اکنون و بعد از این همه – که همه ماجرا هم نیست – به‌موضوع اصلی این نکته می‌رسیم و آن این که، طی چند هفته اخیر بارها شاهد بوده‌ایم برخی از دولتمردان محترم در مصاحبه‌های داخلی و خارجی خود اعلام کرده‌اند که «ایران برای صدورگاز به اروپا آمادگی دارد»! یعنی به زعم آنان، ایران آماده است با صدور گاز به اروپا، کشورهای اروپایی را از بحرانی که به‌علت قطع صادرات گاز روسیه با آن روبرو شده‌اند، نجات بدهد! این پیشنهادها چه مفهومی غیر از باز گذاشتن دست دشمن برای ادامه وحشی‌گری علیه مردم کشورمان دارد؟ یعنی تلاش به منظور برداشتن مانع از سر راه تانک‌های دشمن و باز کردن راه آنها برای تخریب سنگرهای خودی و تجاوز به حریم میهن اسلامی و مردم آن!خوشبینانه‌ترین برداشت درباره آنها، این است که کمترین و ابتدایی‌ترین شایستگی و لیاقت را برای حضور در مسئولیت‌های کنونی ندارند! و ادامه حضورشان در مسئولیت آب ریختن به آسیاب دشمن است.» حالا با گذشت چند سال از یادداشت حسین شریعتمداری و در شرایطی که همراهی‌های روسیه با اسرائیل در هدف قراردادن پایگاه‌های ایرانی در سوریه و سایر رفتار‌های این کشور  پرده از نیات این کشور برداشته است، می‌توان این انتظار را داشت که ایران با اعتماد به نفس بیشتر پیشنهاد صادارت گاز  به اروپا را  روی میز مذاکره با اروپا بگذارد. غلامحسین حسن تاش در مورد دلیل عدم پیگیری موضوع صادارت گاز ایران به اروپا م گوید:« به نظر من  دلیل اصلی برای عدم پیگیری موضوع صادارت  گاز به اروپا،  حساسیت روس‌ها است که می‌خواهند انحصار خود را در بازار اروپا حفظ کنند و من فکر می‌کنم  هیچ دلیلی ندارد که ما در این مورد تسلیم  روس‌ها بشویم و خودمان را سانسور را کنیم.» فریدون اسعدی، کارشناس حوزه اقتصاد انرژی  نیز می‌گوید:« اگر وحدت نظر مشخصی در مورد صادارت گاز در کشور وجود داشت، صادارت گاز به اروپا می‌توانست در شکست طرح‌های تحریمی علیه کشورمان خیلی موثر باشد. کما اینکه در ارتباط با صادارت گاز به ترکیه شاهد بودیم  که  تحریم‌ها  هیچگاه شامل صادارت گاز ایران به ترکیه نشد.  از سوی دیگر به عنوان یک کارشناس اقتصادی  معتقدم که  ما باید امنیت  کشور را در مولفه‌های اقتصادی پیگیری کنیم. صادارت گاز  به اروپا  در معنای  یک راه بسیار کم هزینه  در قالب طراحی بازی برد- برد برای دو طرف است.  البته این رویکرد  می‌تواند کشورهای همسایه را نیز شامل بشود و  هم کشورهای دورتر. این یک تئوری قابل بحث در حوزه کارشناسی است. متاسفانه در این مورد تابع هدف واحدی در کشور ما وجود ندارد.این در حالی است که گاز یک فرصت بسیار تاریخی و بی بدیل  در اختیار اقتصاد ایران قرارداده است.» صادارت گاز به اروپا  هوس یا واقعیت؟ در همین حال بسیاری از کارشناسان اقتصاد انرژی معتقدند که طرح موضوع صادارت گاز ایران به اروپا  خصوصا در مقطع فعلی  بیشتر به یک هوس  می‌ماند تا واقعیتی که بتوان بر روی آن حساب کرد.  نرسی قربان، تحلیل گر و کارشناس اقتصادی در این‌باره به نفت خبر گفت:«اجرای پروژه‌هایی نظیر صادارت گاز ایران به اروپایی‌ها  جزو پروژه‌هایی بلند مدت محسوب  می‌شود. ما باید توجه کنیم که اولا تقاضای گاز در اروپا محدود است. روس‌ها تامین کننده اصلی گاز اروپا هستند. بعد از روسیه ، کشورهای آفریقای شمالی  و  اخیرا آمریکا از طریق ال ان جی تامین کنندگان گاز اروپا به حساب می‌آیند. دومین موضوع بحث رقابت با روسیه  است که  همین حالا  با تجهیزات و لوله گذاری مناسب در حال صادارت به  اروپاست. سومین موضوع هم نبود مرز مشترک بین ایران و اروپا و خط لوله  برای صادارت گاز به این قاره  است. موضوع چهارم مشخص نبودن سرمایه گذار است. مشکلات  ما امروز مشکلات بانکی است. کدام کنسرسیوم می‌خواهد این خط لوله را بسازد؟ دقت کنیم که تا خریدار آن مشخص نباشد، هیچ کس پروژه را فاینانس نمی‌کند.» سخنان این کارشناس اقتصادی  به خوبی نشان می‌دهد که مسیر صادارت گاز ایران به اروپا مسیری ذاتا بدون مخاطره نیست. با این حال اما ایران پیشتر اعلام کرده بود که صادارت گاز ایران به اروپا  از هشت مسیر امکان پذیر است. که در شرایط امروز مسیر ارمنستان، گرجستان، دریای سیاه و یا آذربایجان، گرجستان و دریای سیاه را  می‌توان مد نظر قرارداد. چالش‌های مربوط به سرمایه گذاری  در این پروژه نیز می‌تواند از مسیر  حمایت‌های حاکمیتی و سرمایه گذاری مستقیم دولت‌ها در این پروژه قابل رفع باشد. فریدون اسعدی در این مورد می‌گوید:« در مباحثات مربوط  به انرژی  و خصوصا صادارت گاز از طریق خط لوله ، موضوع تعاملات منطقه‌ای و تامین امنیت خط لوله  از اهمیتی بالا برخودار است. از همین رو در هنگام طرح موضوع صادارت گاز  به اروپا باید حتما نیم نگاهی به مسئله تامین امنیت خط لوله با توجه به وضعیت تعاملات منطقه‌ای مان داشته باشم.» 

 http://naftkhabar.ir/?p=33224

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۴ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۵:۰۹
سید غلامحسین حسن‌تاش

 

این مصاحبه حدودا دو هفته قبل از تاریخی که انتشار یافته است و طبعا قبل از خروج امریکا از برجام  انجام شده است 
 
 
 
 
 

چشم انداز قیمت نفت و آینده آن – گفتگو با غلامحسین حسنتاش

نگارش  در اردیبهشت ۲۱, ۱۳۹۷ – ۲:۰۰ ب.ظ

 

کارشناس انرژی

مرکز بین المللی مطالعات صلح– IPSC

قیمت نفت در گشته روندی کاهشی در پیش گرفته و عرضه نفت رو به افزایش گذاشته است. اما روند های اخیر موجب افزایش نسبی قیمت نفت شده است. در همین راستا برای بررسی بیشتر چشم انداز قیمت نفت و آینده آن گفتگویی داشته ایم:

واژگان کلیدیکاهش قیمت جهانی نفت، کاهش قیمت نفت،قیمت نفت، آینده قیمت نفت، چشم انداز

 

مرکز بین المللی مطالعات صلحعلل وضعیت کنونی قیمت در بازار نفت جهان چیست؟

قیمت جهانی نفت خام در یک سال و چندماه  گذشته طبق معمول با فراز و نشیب های زیادی همراه بوده اما در مجموع روند افزایشی داشته است. در حالی که متوسط قیمت نفت خام برنت در سال 2016 حدود 43.7 دلار در بشکه و کمتر از سال 2015 بود اما در سال 2017 با حدود 24 درصد افزایش به متوسط 54.2 دلار در بشکه رسید و در ماه های طی شده از سال 2018 نیز این روند افزایشی ادامه یافت. عوامل گوناگونی در این روند تاثیر داشته اند. شاید مهمتر از همه تحقق رشد اقتصاد جهانی و به تبع آن رشد تقاضای جهانی نفت قدری بیشتر از پیش بینی های انجام شده بود که موجب شد نفت خام مازاد موجود در بازار به تدریج جذب شود و تعادل عرضه و تقاضا بر قرار گردد. همچنین در این میان پایبندی نسبتا مطلوب و بیش از انتظار اعضای اوپک و برخی از کشورهای غیر اوپک به تعهدات خود در زمنیه توافق کاهش تولید، بسیار موثر بوده است. علاوه بر این سیاستهای جدید اقتصادی ایالات متحده که موجب کاهش ارزش دلار در مقابل یورو و سایر ارزهای معتبر بین المللی شد نیز بر افزایش قیمت جهانی نفت و البته قیمت های اسمی موثر بوده است.

مرکز بین المللی مطالعات صلحدر شرایط کنونی عربستان و روسیه چه نگاهی به آینده بازار و قیمت نفت دارند؟

بر اساس پیش بینی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، رشد اقتصادی در سال 2018 قدری بیشتر از 2017 خواهد بود و براساس آخرین پیش بینی های انجام شده توسط سه مرجع معتبر یعنی سازمان اوپک ، آژانس بین المللی انرژی و اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، در سال 2018 مجموع افزایش تولید نفت غیراوپک و اوپک (شامل میعانات گازی) تقریبا در حد افزایش تقاضا خواهد بود ولذا حجم ذخیره سازی های نفتی چندان افزایش پیدا نخواهد کرد و قیمت در دامنه 65 تا 70 دلار حفظ خواهد شد. با این روند گرچه در حال حاضر عربستان و روسیه توافق کرده اند که توافقنامه موجود بین اوپک و غیراوپک، تا پایان سال 2018 ادامه یابد اما اگر قیمت ها برای مدت طولانی در سطحی فراتر از 70 دلار در بشکه قرارگیرد ممکن است در این توافق تجدید نظر نمایند و تولید را  اندکی افزایش دهند چراکه تصور این است که در قیمت های بالا، تولید از نفت خام های شِیلی در ایالت متحده افزایش بیشتری خواهد یافت کما این که از همین مقدار پیش بینی شده برای رشد عرضه در سال 2018 ، بیشتر آن متعلق به ایالات متحده است.

مرکز بین المللی مطالعات صلحبا توجه به شرایط کنونی اصولا نقش تولیدکنندگان غیر اوپک در عرضه و ساختار قیمت گذاری نفت تا چه حدی مهم و تاثیرگذار است؟

براساس برآوردهای سازمان اوپک در سال 2017 عرضه روزانه کشورهای غیر اوپک 58 میلیون بشکه در روز و عرضه نفت خام اوپک حدود 32.4 میلیون بشکه در روز بوده است و البته 6.3 میلیون بشکه هم مایعات و میعانات گازی و نفت خام های غیر متعارف در کشورهای عضو اوپک تولید و عرضه شده است. اگر جمع اینها را در نظر بگیریم در واقع سهم غیراوپک از کل عرضه نفت خام شامل متعارف و غیر متعارف و میعانات حدود 60 درصد و سهم اوپک از کل سوختهای مایع مذکور 40 درصد است (البته میعانات جزو نظام سهمیه بندی اوپک نیست) ، بنابراین مسلم است که سهم و تاثیر تولید غیر اوپک کم نیست. اما نکته مهم این است که تمام اوپکی ها صادرکننده هستند اما بسیاری از غیراوپکی ها صادرکننده نیستند و برای نیاز داخلی خودشان تولید می کنند و طبعا در بین غیراوپکی ها آنها که صادرکننده هم هستند مانند عمان و مکزیک و نروژ و ترکمنستان، مهمتر هستند اما مهم ترین نقش را در بین غیراوپکی ها روسیه و اخیرا ایالات متحده دارند روسیه یک صادرکننده عمده نفت است و ایالات متحده هم در سال های اخیر میزان تولیدش به مرز برابری با روسیه و عربستان سعودی (مرز 10 میلیون بشکه در روز) رسیده است و به صادرکننده بعضی از فرآورده های نفتی هم تبدیل شده است.

مرکز بین المللی مطالعات صلحنقش کنونی عراق و ونزوئلا در بازار نفت در شرایط کنونی چیست؟

تولید نفت عراق در سال های اخیر مرتبا افزایش یافته و در سال 2017 به 4.45 میلیون بشکه در روز رسید و با توجه به محدود بودن مصرف داخلی، این کشور صادرات بالائی دارد و بعد از عربستان سعودی به دومین صادرکننده نفت اوپک با حدود 4 میلیون بشکه صادرات نفت در روز تبدیل شده است اما در نقطه کاملا مقابل تولید و صادرات نفت ونزوئلا دائما کاهش داشته و تولید آن از رکورد بیش از  3.3 میلیون بشکه در روز در سال 2006 به حدود 1.5 میلیون بشکه در روز در ماه های اخیر رسیده است و در نتیجه با توجه به مصرف داخلی بیش از 600 هزار بشکه در روز صادرات نفت این کشور به کمتر از یک میلیون بشکه در روز رسیده بنابراین نقش عراق در بازار نفت در حال پر رنگ شدن و نقش ونزوئلا در حال کم رنگ شدن است.

مرکز بین المللی مطالعات صلح:  متغیر امریکا و نفت شیل این کشور تا چه حدی می تواند آینده بازار را تحت تاثیر قرار دهد؟

در دهه اخیر تاثیرگزاری مهم ایالات متحده مربوط به پدیده نفت شِیلی می باشد که با افزایش قیمت، تولید آن افزایش می یابد و بازار را تنظیم می کند و تا حدودی کنترل تنظیم بازار را از دست اوپک خارج کرده است و به همین دلیل هم هست که در سال های اخیر بعضی غیراوپکی ها به این نتیجه رسیده اند که برای مهار تاثیر نفت شیِل، باید با اوپک توافق و همکاری داشته باشند.

مرکز بین المللی مطالعات صلحدر وضعیت کنونی و آتی منافع ایران چیست؟

باید ببنیم که از منفعت کوتاه مدت یا میان مدت یا بلندمدت صحبت می کنیم. به نظر من منافع ایران در این است که هرچه زودتر خود را از وابستگی به درآمد نفت خارج کند و با متنوع کردن اقتصاد خود انرژی را در داخل و برای رشد و توسعه صنعتی خود مصرف کند، واقعیت این است که با تحولات فناورانه در تولید و مصرف انرژی و با امکان پذیر شدن و اقتصادی شدن بهره برداری از نفت و گازهای شیِلی دوران اهمیت و محوریت نفت به سرعت در حال سپری شدن است. این به این معنا نیست که دنیا خیلی زود از نفت بی نیاز شود، اما تنوع منابع ویژگی ژئوپلتیک بودن این کالا را از بین برده است. اما اگر منظور کوتاه مدت باشد به نظر من توافقات سال های اخیر اوپک و غیر اوپک در جهت تنظیم بازار نسبتا خوب بوده است و اگر همین روند ادامه پیدا کند ایران هم می تواند با آن همکاری کند.

مرکز بین المللی مطالعات صلحبا توجه به برخی خوش بینی هایی در مورد افزایش قیمت نفت وضعیت کنونی قیمت نفت به چه سمت و سویی حرکت خواهد کرد؟

در یکی دو هفته اخیر بازار نفت تحت تاثیر پدیده سیاسی روانی حمله امریکا و متحدانش به اهدافی در سوریه بود و قیمت قدری بیش از حد بالا رفت و بعد هم قدری پائین تر آمد وگر نه من فکر می کنم با توجه به عوامل اصلی بازار و روند اقتصاد و در غیاب هر حادثه جدید ژئوپلتیکی که قابل پیش بینی دقیق نیست، قیمت نفت در دامنه 60 تا 70 دلاری نوسان خواهد کرد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۳ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۱:۴۹
سید غلامحسین حسن‌تاش

رهبری به وزیر کار گفته اند من جای شما بودم در دولت یقه ام را برای واردات پاره میکردم . این فرمایش برای حمایت از تولید ملی بسیار مهم است و مسئولیت دستگاه های زیر نظر ایشان و زیر نظر حوزه های علمیه را بسیار سنگین می کند باید بررسی شود این دستگاه ها در چه زمینه هایی فعالیت می کنند . اسکله های غیر مجاز زیر نظر کیست قاچاق های انبوه توسط چه دستگاه هایی انجام می شود پاساژ ها و مال های عظیمی که با برندهای خارجی پر می شود توسط چه کسانی ساخته میشوند و‌پشتشان کیست ، سرمایه گزاری های عظیم مراکز و مراجع خارج از کنترل دولت ، چقدرش در مسیر افزایش قدرت تولید ملی است و چقدر در خلاف جهت آن و بلکه در مقابل آن!؟


مطلب مرتبط: توسعه صنعتی مقهور تفکر سخـت‌افزاری و جاذبه مستغلات

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۰:۱۹
سید غلامحسین حسن‌تاش

مصاحبه با ماهنامه ثروت ملل شماره اردیبهشت ماه 97



۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ ارديبهشت ۹۷ ، ۰۹:۵۵
سید غلامحسین حسن‌تاش

بسمه‌تعالی
‏جناب آقای علی اصغر زبردست
‏مدیرمسئول محترم ماهنامه پیشه و تجارت
‏با سلام
‏روز گذشته توفیق پیدا کردم در حاشیه جلسه‌ای با مجله وزین پیشه و تجارت آشنا شدم و شماره 17 آن را دریافت نمودم و مطاللعه بخش‌هائی از آن برایم مغتنم بود .
‏در صفحه 98 مجله مطلبی تحت عنوان سنگ‌اندازی تحریم‌کنندگان داخلی در باره قرارداد LNG درج شده است که حاوی قضاوتی یک سویه و شتابزده در مورد منتقدین قرارداد FLNG است. البته بسیاری از گزاره‌هایی که در این نوشته هست نشان می‌دهد که نگارنده محترم آشنائی کافی با موضوع ندارد. از آنجا که اینجانب نیز در یکی از نوشته‌های خود نقدی در این زمینه داشته‌ام (فرصت سوزی در صادرات گاز به عمان  ) آمادگی دارم که در یک مصاحبه توضیح دهم که چگونه این قضاوت غیرمنصفانه است. گرچه در مصاحبه دیگری هم این در این مورد توضیحاتی داده‌ام ( راهبردهای صادرات گاز / قیمت گاز صادراتی  ) و وبلاگ اینجانب پر است از مطالبی در نقد عملکرد صنعت‌نفت که به باور من قبل و بیش از تحریم‌ و نقد‌های منتقدین، عامل عقب‌افتادگی و واماندگی صنعت نفت و گاز و بخش انرژی کشور است.
‏بسته به نظر عالی است.
‏سید غللامحسین حسن‌تاش

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۹:۵۸
سید غلامحسین حسن‌تاش

در تاریخ 21 اسفندماه 96 به دعوت انجمن اسلامی مستقل دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران در  پنلی تحت عنوان "نفحات گاز " با موضوع "چالش های صادارات گاز ایران " شرکت کردم . سه فایل صوتی زیر به مدت جمعا حدود 20 دقیقه گفته هایم در آن همایش است .










۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۲:۳۵
سید غلامحسین حسن‌تاش