وبلاگ سید غلامحسین حسنتاش

مقالاتی و یادداشت هائی در زمینه مسائل نفت و انرژی و توسعه؛ استفاده از مطالب صرفا با ذکر منبع مجاز است

وبلاگ سید غلامحسین حسنتاش

مقالاتی و یادداشت هائی در زمینه مسائل نفت و انرژی و توسعه؛ استفاده از مطالب صرفا با ذکر منبع مجاز است

وبلاگ  سید غلامحسین حسنتاش

در جستجوی یک جوانه ارجمند

(استفاده از مطالب این وبلاگ صرفا با ذکر منبع مجاز است)

کانال تلگرام : https://t.me/Hasantash
توئیتر : https://twitter.com/SeyedHassantash
وبلاگ دیگر: hassantash.blofa.com
لینکدین : /https://www.linkedin.com/in/seyed-hassantash-8a3165a1

بایگانی

۸۹ مطلب با موضوع «مصاحبه» ثبت شده است

در مصاحبه مکتوب با نسیم آنلاین یک پاراگراف مهم از نظر من به هر دلیل مورد نظر نسیم آنلاین قرار نگرفت ولذا آن را اینجا اضافه می کنم : 

 

برای این که اهمیت سازمان و مدیریت و منابع انسانی در بهره‌وری و رشد و توسعه اقتصادی روشن شود خوبست مطلبی را اشاره کنم: بعد از بحران بدهی‌های کشورهای امریکای جنوبی در دهه نود همه سازمان‌ها و کلوپ‌های بین‌المللی زیر سوال رفتند که چه اشتباهی در مورد این کشورها کرده بودند چون قبلا تمام گزارشات نشان می‌داد که این کشورها در مرحله‌ای از رشد و توسعه هستند که باید بتوانند وام‌ها را به موقع پس بدهد و به این اعتبار به آنها وام اعطاء  شده بود . مطالعاتی انجام شد که کجا اشتباه شده است از جمله مطالعه‌ای به سازمان موسوم به یونیدو یا UNDP (اگر اشتباه نکنم) از سازمان‌های وابسته به سازمان ملل سفارش داده شد و موظف شدند مشکل را بررسی کنند نتایج مطالعه یا بخشی از مطالعه اینها سال‌ها پیش در کتاب تحت عنوان "اطلس تکنولوژی" توسط سازمان برنامه (سابق) منتشر شد.  در این کتاب 4  افزار مهم برای توسعه صنعتی و تکنولوزی معرفی شده است که بسیار کلیدی است و در این کتاب کیس‌هایی را هم حتی در مورد ایران مثلا توسعه فولاد در ایران را ارائه کرده است. این 4 افزار باید متناسبا و  با هم هماهنگ باشند و رشد کنند تا توسعه صنعتی و انتقال تکنولوژی صورت گیرد. این 4  افزار عبارتند از: سخت افزار (ماشین‌آلات و تجهیزات)، افزار سازمانی (سازمان کارآمد)، افزار اطلاعاتی (دانش و اطلاعات)  و افزار انسانی ( نیروی انسانی ماهر و با انگیزه). شاید قبلا فکر می‌شد تکنولوژی فقط ماشین‌آلات است ولی در اینجا فهمیدند که تکنولوژی یعنی رشد هارمونیک و بسیار هماهنگ هر چهارتای اینها.  مشکل کشورهای بدهکار این بود که با وام‌هایی که گرفته بودند سرمایه‌گزاری کرده و ماشین‌آلات و تجهیزات وارد کرده بودند و صنعت احداث کرده بودند ولی زیر ظرفیت کار می‌کردند چون در بقیه افزارهای مذکور می‌لنگیدند ولذا بهره‌وری شان پائین بود و قدرت رقابت صادراتی و فروش نداشتند که بتوانند اقساط وام‌هایشان را پس بدهند. حال شما ببنید ما با این افزارهای سه‌گانه غیر از ماشین‌آلات چگونه برخورد می‌کنیم آیا هزینه کردمان در سازمان و مدیریت، در دانش و اطلاعات و مطالعات و در جذب و تربیت و نگهداشت نیروی انسانی ماهر و کارآمد تناسبی با هزینه کردمان در تجهیزات و ماشین‌آلات دارد؟

 

 

لینک مطالب مرتبط : 

 

دانشگاه صنعت نفت و بن بست تصمیم گیری

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۰ شهریور ۹۸ ، ۱۲:۲۶
سید غلامحسین حسن‌تاش
کد خبر: ۳۹۶۲۹۷
نایب رئیس سابق هیئت مدیره انجمن اقتصاد انرژی ایران در گفتگو با فرارو بررسی کرد
نظام سهمیه‌بندی اوپک براساس تولید نفت کشور‌ها است (و نه صادرات) بنابراین شاید بتوان جایگاه اعضاء را از این نظر تعیین کرد ایران در حال حاضر بعد از عربستان، عراق و امارات متحده عربی، همراه با کویت در رده چهارم یا پنجم در بین پانزده عضو فعلی اوپک قرار دارد
تاریخ انتشار: ۱۶:۲۱ - ۲۵ فروردین ۱۳۹۸
 

 
فرارو- «عمده‌ترین رقیب ایران و حتی اوپک و روسیه در شرایط بعد از خروج ایالات‌متحده از برجام، خود ایالات‌متحده بوده است و حتی بعضی معتقدند که یکی از دلایل فشار غیرمتعارف ایالات‌متحده بر صفر کردن صادرات نفت ایران، جا باز کردن برای صادرات نفت خود است.» این را غلامحسین حسن‌تاش عضو  انجمن اقتصاد انرژی ایران می‌گوید. وی طی گفتگو با فرارو به بررسی شرایط ایران در اوپک و همچنین تاثیرات کاهش صادرات ایران در بازار نفت جهانی پرداخته است که در ادامه می‌خوانید: 

با توجه به کاهش صادرات نفت ایران دقیقا چه اتفاقی در اوپک رخ می‌دهد؟ آیا جایگاه ایران تنزل پیدا می‌کند؟
 
براساس آخرین گزارش دبیرخانه سازمان اوپک که چند روز پیش منتشر شده است و اطلاعات تا پایان ماه مارس ۲۰۱۹ را در بر دارد تولید نفت ایران در ماه مارس به حدود ۲.۷ میلیون بشکه رسیده است و این در حالی است که تولید نفت‌خام ایران بعد از برجام و قبل از خروج امریکا از برجام به حدود ۳.۸ میلیون بشکه در روز رسیده بود. ضمنا لازم به توضیح است که در شش ماه اخیر تولید نفت ایران علیرغم فشار امریکایی‌ها کاهش بیشتری نیافته و در حدود همین ۲.۷ میلیون بشکه در روز ادامه یافته است. ایران با توجه به شرایط تحریم عملا در حال حاضر از نظام سهمیه‌بندی اوپک خارج است و رکورد‌های تولید فعلی ایران ملاکی برای سهمیه ایران در آینده و درصورت رفع تحریم‌ها نخواهد بود و اگر به هر دلیل و به هر صورتی تحریم‌ها متوقف گردد ایران حق خواهد داشت مجددا تولید خود را به حداکثر ممکن برساند.
 

اصلا عملا سقوط جایگاه در اوپک به چه شکل اتفاق می افتد آیا اصلا می‌توانیم بگوییم که ایران جایگاهش تنزل پیدا کرده؟
 
نظام سهمیه‌بندی اوپک براساس تولید نفت کشور‌ها است (و نه صادرات) بنابراین شاید بتوان جایگاه اعضاء را از این نظر تعیین کرد ایران در حال حاضر بعد از عربستان، عراق و امارات متحده عربی، همراه با کویت در رده چهارم یا پنجم در بین پانزده عضو فعلی اوپک قرار دارد. این که می‌گویم چهارم یا پنجم برای این که تولید کویت نیز تقریبا در حدود ایران است و در ماه مارس اندکی بیشتر از ایران بوده است. اما جایگاه ایران در میزان تولید نفت قبل از خروج امریکا از برجام بعد از عربستان و عراق در رده سوم و بالاتر از امارات و کویت بوده است. 


ایران برای حفظ تاثیر گذاری در اوپک طی مدتی که کاهش صادرات و به تبع آن کاهش تولید دارد، چه اقداماتی باید انجام دهد؟

به نظر می‌رسد یک فرض ضمنی در سوال شما نهفته است و آن این است که سازمان اوپک را سازمان مهم و تاثیرگذار و تعیین‌کننده‌ای در بازار نفت می‌دانید. واقعیت این است که چنین فرضی درست نیست. اوپک اینک سازمان چندان مهم و تاثیرگذاری نیست. این داستان مفصلی دارد که من در نوشته‌هایم آن را باز کرده‌ام، ولی به طور اجمال باید گفت: اوپک در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی گیر کرده است و در حالی که از آن زمان تحولات عظیمی در بخش انرژی جهان و در ساختار تولید و بازار نفت جهان رخ داده است هیچ اصلاح ساختار و تحولی در اوپک رخ نداده است. امروز در دنیا بازار و سیاست‌گذاری انرژی یکپارچه شده است، ولی اوپک در محدوده نفت گیر کرده است ولذا دچار انفعال است و خصوصا با توسعه نفت‌خام‌های غیرمتعارف در جهان و خصوصا ایالات‌متحده امریکا در دو دهه اخیر، توان تاثیرگذاری محدود اوپک در بازار جهانی نفت نیز بیشتر نزول کرده است. تاثیرگذاری اوپک بسیار محدود شده است و به همین دلیل است که بعضی از تولیدکنندگان عمده غیراوپک مانند روسیه نیز در یکی دوسال اخیر به کمک اوپک آمده‌اند. واقعیت این است که اینک حضور بسیاری از کشور‌ها در اوپک از نظر تاثیرگذاری بر بازار جهانی نفت اهمیت زیادی ندارد، ولی این حضور یک مزایای جانبی دارد. امروز به اوپک بیشتر می‌توان به عنوان یک کلوپ نگاه کرد که حضور در آن حضور در بازی و کسب اطلاع و عقب نیفتادن از قافله نفت و انرژی است تا تاثیرگذاری اساسی در تحولات نفت و انرژی. اما در پاسخ به سوال شما به نظر من برای تاثیرگذاری هر چند محدود چه در شرایط افزایش و چه در شرایط کاهش تولید کشور، باید دیپلماسی فعال نفتی داشت و باید هماهنگی قوی و منسجمی در این جهت میان وزارتین نفت و خارجه وجود داشته باشد.
 
تاثیر این اتفاقات در بازار نفت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
 
بازار جهانی نفت در یکی دو سال اخیر بیش از هر چیز تحت تاثیر تحولات نفت تولید غیرمتعارف یا نفت شیل در ایالات‌متحده بوده است چرا که تولیدکنندگان اوپک جمع میزان تولیدشان نوسانات عمده و تاثیرگذاری نداشته است و حتی غیراوپکی‌های عمده مانند روسیه نیز چنین بوده‌اند، ولی میزان تولید نفت شیل دائما در حال افزایش بوده است و سهم بازار دیگران را گرفته است. 

کشور‌های رقیب ایران در چنین موقعیتی چه اقداماتی را در دستور کار قرار می‌دهند؟
 
همانطور که عرض کردم عمده‌ترین رقیب ایران و حتی اوپک و روسیه در شرایط بعد از خروج ایالات‌متحده از برجام، خود ایالات‌متحده بوده است و حتی بعضی معتقدند که یکی از دلایل فشار غیرمتعارف ایالات‌متحده بر صفر کردن صادرات نفت ایران، جا باز کردن برای صادرات نفت خود است، چراکه با افزایش تولید نفت و گاز شیلی، ایالات متحده در سال‌های اخیر تبدیل به یک صادرکننده نفت و گاز و میعانات گازی و بعضی فراورده‌های نفتی شده است.

بنا بر گزارش دبیرخانه اوپک که اشاره کردم، در ماه مارس ۲۰۱۹ کل تولید نفت اوپک ۵۳۴ هزار بشکه نسبت به ماه قبل از آن کاهش داشته و از حدود ۳۰.۵۵۷ میلیون بشکه در ماه فوریه به کمی بیش از ۳۰ میلیون بشکه در روز در ماه مارس رسیده است که بیشترین کاهش نیز به ترتیب مربوط به عربستان سعودی، ونزوئلا و عراق بوده است. دلایل کاهش تولید ونزوئلا که مشخص است و به تحولات سیاسی این کشور مربوط می‌شود، ولی در مورد عربستان به نظر می‌رسد که به سقف توان تولید خود رسیده است. البته عربستان همواره سعی کرد است ضعف‌های تولید خود را در لابلای تصمیماتی که در اوپک گرفته می‌شود بپوشاند یعنی مثلا اگر توان تولید ندارد در اجلاس اوپک خط کاهش سقف تولید را دنبال می‌کند که افت تولید بعدی خود را به حساب تصمیم و مصوبه اوپک بگذارد، اما واقعیت‌ها در مورد عربستان به تدریج در حال آشکار شدن است خصوصا این که دولت عربستان برای تمهید مقدمات عرضه بخشی از سهام شرکت آرامکو در بورس‌های بین‌المللی، اخیرا مجبور شده است که بعضی اطلاعات را منتشر نماید. تولید نفت عراق هم در سه ماه اخیر مرتبا با کاهش هرچند جزئی همراه بوده است که جمع آن از ابتدای سال میلادی جاری به حدود ۲۰۰ هزار بشکه در روز می‌رسد و میزان تولید فعلی عراق حدود ۴.۵ میلیون بشکه در روز است. البته نا گفته نماند که شرکت‌های بین‌المللی نفتی فعال در عراق سال‌ها پیش و در هنگام عقد قرارداد‌های توسعه‌ای این کشور، وعده داده بودند که تولید نفت این کشور را در این سالی که در آن هستیم به بیش از ۱۰ میلیون بشکه در روز برسانند که اینک معلوم می‌شود توهمی بیش نبوده است و ماجرای قرارداد‌های عراق ماجرای درس‌آموزی است که خارج از موضوع سوال جنابعالی است.
 
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۵۲
سید غلامحسین حسن‌تاش


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ اسفند ۹۷ ، ۱۳:۳۸
سید غلامحسین حسن‌تاش

غلامحسین حسنتاش در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران

اگر بخواهیم صادرکننده بنزین بمانیم باید رشد مصرف داخلی را کنترل کنیم

در 40 سال گذشته متوسط رشد سالانه مصرف بنزین در کشور 5 درصد بوده است. اگر روند گذشته ادامه پیدا کند توان صادرات بنزین که هم اکنون با افتتاح واحد سوم پالایشگاه ستاره‌خلیج‌فارس حاصل شده است، 2 سال بیشتر دوام نخواهد داشت.

شفق ضرغامی

خبرنگار
01 اسفند 1397
 کد خبر : 17688

در 40 سال گذشته متوسط رشد سالانه مصرف بنزین در کشور 5 درصد بوده است. اگر  روند گذشته ادامه پیدا کند توان صادرات بنزین که هم اکنون با افتتاح واحد سوم پالایشگاه ستاره‌خلیج‌فارس حاصل شده است، 2 سال بیشتر دوام نخواهد داشت.سیدغلامحسین حسنتاش . عضو هیأت‌علمی مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی

پایگاه خبری اتاق ایران


غلامحسین حسنتاش در توضیح اهمیت افتتاح فاز سوم پالایشگاه خلیج‌فارس گفت: پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس با پالایشگاه‌های قبلی کشور که فرآورده نفتی تولید می‌کردند، تفاوت دارد؛ خوراک پالایشگاه‌های قبلی ما نفت خام بوده است اما خوراک این پالایشگاه میعانات‌گازی است که تولید جانبی تأسیسات گازی پارس‌جنوبی است.

این کارشناس انرژی در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران افزود: در متون قدیم نفتی به میعانات‌گازی، «بنزین وحشی» هم می‌گفتند چون از نظر هیدروکربنی به بنزین نزدیک است و اگر در پالایشگاه‌های مبتنی بر نفت‌خام حداکثر 20 تا 25 درصد بنزین تولید می‌شد، در پالایشگاه‌های میعانات گازی که به عبارت دیگر یک نفت‌خام فوق سبک است، 50 تا 60 درصد توان تولید بنزین دارد. پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس جمعا به ظرفیت 360 هزار بشکه در روز ظرفیت تصفیه میعانات گازی، شامل سه واحد هر کدام به ظرفیت 120 هزار بشکه در روز است که دو واحد آن تحت عنوان فازهای 1 و 2 قبلا به بهره‌برداری رسیده بود. براساس اطلاعات موجود در 6 ماهه اول سال جاری مصرف بنزین بطور متوسط حدود 88 میلیون لیتر در روز و میزان تولید بنزین نیز با احتساب فازهای 1 و 2 پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس در همین حدود 88 میلیون لیتر در روز بوده است؛ یعنی با به بهره‌برداری رسیدن واحدهای 1 و 2 این پالایشگاه ما به سطح خودکفائی رسیده بودیم. حال در فاز 3 که افتتاح شد حدود 12 میلیون لیتر در روز به تولید بنزین کشور اضافه خواهد شد و طبیعتا بخش قابل توجه تولید این فاز می‌تواند صادر شود.

حسنتاش خاطرنشان کرد: در دروه قبلی تحریم‌ها و تا قبل از برجام ما واردکننده بنزین بودیم و از این جهت مشکلات مضاعفی به کشور وارد شد، اما در حال حاضر حداقل از جهت بنزین تحت فشار نخواهیم بود و در این شرایط امکان صادرات هم برای کشور فراهم شده است.

با این حال این کارشناس حوزه انرژی معتقد است اصلاح و کنترل مصرف بنزین نیازمند فکری اساسی است. حسنتاش در همین زمینه می‌گوید: براساس محاسباتی که انجام شده، در 40 سال گذشته متوسط رشد سالانه مصرف بنزین در کشور 5 درصد بوده است و در بخشی از این دوره خصوصا با اضافه شدن CNG بعنوان سوخت خودرو، قدری افت داشته ولی متوسط رشد مصرف بنزین طی 6 سال اخیر نیز همان 5 درصد بوده است؛ بنابراین اگر  روند گذشته ادامه پیدا کند توان صادرات بنزین که هم اکنون با افتتاح واحد سوم پالایشگاه ستاره‌خلیج‌فارس حاصل شده است، 2 سال بیشتر دوام نخواهد داشت.

او تاکید کرد: صادرات بنزین حداقل مستلزم برنامه‌ریزی بلندمدت برای سه مساله است؛ برنامه‌ریزی برای توسعه متناسب و بهینه سیستم حمل و نقل کشور اعم از درون‌شهری و برون‌شهری؛ برنامه‌ریزی برای توسعه و بهسازی صنعت خودروی کشور و تبیین سیاست‌های بهینه عرضه انرژی از جمله تعیین سبد بهینه سوخت خودرو.

حسنتاش افزود: برمبنای محاسبات، ظرف 20 سال منتهی به سال 1396 ما در کشور به ارزش بیش از 184 میلیارد دلار بنزین مصرف کرده‌ایم. بدون شک اگر 20 سال پیش آینده‌نگری شده بود و برنامه‌ریزی جامعی وجود داشت با این مبلغ هنگفت بسیاری از تحولات در این سه زمینه قابل تحقق بود. الآن هم اگر حتی با نرخ رشد سالانه 4 درصدی در مصرف، محاسبه کنیم در 20 سال آینده حدود 330 میلیارد دلار بنزین مصرف خواهیم کرد و به عبارتی خواهیم سوزاند.

به گفته او، گرچه مصرف سرانه بنزین ما هنوز از کشورهای پیشرفته بسیار کمتر است اما شاخص شدت مصرف بنزین ما یعنی میزان بنزین مصرفی به ازای هر 1000 دلار تولید ناخالص ملی، یکی از بدترین‌های جهان است که از استفاده نامناسب ناشی می‌شود. استفاده نامناسب عمدتاً به دلیل مصرف بیش‌ازحد شخصی ناشی از عدم توسعه‌یافتگی مطلوب سیستم حمل‌ونقل عمومی، پائین بودن بازدهی و راندمان اتومبیل‌های ساخت داخل و عوامل دیگر است. اگر بخواهیم صادرکننده بنزین باقی بمانیم باید برای این‌ موارد فکر اساسی کنیم.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ اسفند ۹۷ ، ۱۰:۵۲
سید غلامحسین حسن‌تاش
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ بهمن ۹۷ ، ۲۳:۵۳
سید غلامحسین حسن‌تاش

چشم انداز قیمت نفت و آینده آن – گفتگو با غلامحسین حسنتاش

نگارش  در آبان ۱۴, ۱۳۹۷ – ۶:۱۹ ق.ظ

کارشناس انرژی

مرکز بین المللی مطالعات صلح –IPSC

فراز و نشیب های چند ماهه اخیر در بازار جهانی نفت تحت تاثیر عوامل گوناگون همچنان ادامه دارد. در همین راستا برای بررسی بیشتر چشم انداز قیمت نفت و آینده آن گفتگویی با غلامحسین حسنتاش  داشته ایم:

 واژگان کلیدی: کاهش قیمت، نفت، افزایش قیمت نفت، قیمت نفت، آینده قیمت نفت، چشم انداز

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: علل فراز و نشیب و افزایش قیمت نفت در ماه های گذشته را چه میدانید؟

فکر می کنم عمدتا مربوط به فشار امریکا بر روی نفت ایران بوده است، این فشار هم تاثیر روانی داشته و هم تاثیر فیزیکی. یعنی از یک سو جوسازی مستمر ترامپ و تیمش در مورد صفر کردن صادرات نفت ایران از نظر روانی تاثیر داشته، چون همه می‌دانند که میزان صادرات نفت ایران به راحتی قابل جبران نیست و از سوی دیگر  از نظر فیزیکی برداشت کمتر برخی از مشتریان نفت ایران موثر بوده است. گزراشات ماهانه سازمان اوپک نشان می‌دهد که در ماه اوت 150 هزار بشکه و در ماه سپتامبر مجددا 150 هزار بشکه دیگر از صادرات ایران کم شده است البته در ماه‌‌های اخیر تقاضا هم نسبتا قوی بوده است.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: پیامدهای وضعیت کنونی قیمت نفت در ماه های گذشته را چه میدانید؟

البته قیمت نفت در دامنه خیلی بالائی نیست و بازار جهانی نفت قبلا نیز این دامنه از قیمت را تجربه کرده است ولی در هر حال این سطوح قیمتی از یک طرف می تواند موجب کندی نرخ‌‌های رشد اقتصادی خصوصا در قطب‌‌های مهم مصرف مثل هند و چین بشود و هم موجب رشد تولید غیراوپک و خصوصا تولید نفت شیل در امریکا.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: با توجه به شرایط کنونی اصولا نقش تولیدکنندگان غیر اوپک در عرضه و ساختار قیمت گذاری نفت تا چه حدی مهم و تاثیرگذار است؟

مسلما تاثیرگذار است. هم اکنون حدود 65 درصد نفت‌‌خام جهان در کشورهای غیراوپک تولید می‌شود و روسیه و ایالات‌متحده جزو سه تولیدکننده اول نفت‌خام جهان هستند و خصوصا ایالات‌متحده پتانسیل تولید بیشتر هم از شیل‌های نفتی دارد که افزایش تولید آن بر روی قیمت تاثیرگذار است و حتی طی سال‌های اخیر تاحدودی کنترل قیمت را از دست اوپک خارج کرده است.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: در شرایط کنونی عربستان و روسیه چه نگاهی به آینده بازار و قیمت نفت دارند؟

به نظر من روس‌ها در چند سال اخیر فهمیدند که پدیده نفت شیل در ایالات‌متحده تا حدود زیادی کنترل تنظیم بازار نفت را از دست اوپک خارج کرده است به این معنا که واکنش نسبتا سریع تولید نفت شیل در مقابل افزایش قیمت، موجب شده که کنترل تولید اوپک برای بالا بردن قیمت موثر نباشد و فقط فرصت برای شیل‌ها فراهم کند و با افزایش تولید نفت شیل اقدام اوپک خنثی شود. لذا به این نتیجه رسیدند که در این شرایط آنها نمی‌‌توانند مثل گذشته تمام مسئولیت تنظیم بازار را به عهده اوپک بگذارند و بدون این که تولیدشان را کاهش دهند از افزایش قیمتی که به هزینه کاهش تولید اعضاء اوپک اتفاق می‌افتد بهره ببرند بلکه آن ها  هم باید به اوپک کمک کنند که بتواند بر این مساله فائق شود و این موجب نزدیکی سیاست‌‌های نفتی روسیه و عربستان شد. برنامه این دو کشور این بوده است که قیمت جهانی نفت را در دامنه‌ای نگه دارند که نه چندان پائین باشد که اقتصادهایشان آسیب ببیند و نه چندان بالا که تولید نفت شیل زیاد شود. عربستان هم این هماهنگی را به اوپک منتقل می‌کند.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: نقش کنونی هند و چین در بازار نفت در شرایط کنونی چیست؟

چین و هند در سال 2017 به ترتیب 13 و 4 درصد از کل نفت‌خام جهان را مصرف کرده‌اند و مهم تر این که نرخ رشد تقاضایشان بالاست. 

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: منافع ایران در وضعیت کنونی و آتی چیست؟

به نظر من منافع ایران در وضعیت کنونی و آتی در این است  با یک برنامه‌ریزی دقیق، جامع و بلندمدت وابستگی اقتصاد خود به درآمد نفت را به حداقل ممکن کاهش دهد. واقعیت این است که دوران نفت و محوریت اوپک به سرعت در حال سپری شدن است.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: چشم انداز قیمت نفت به چه سمت و سویی حرکت خواهد کرد؟

پیش‌بینی قیمت نفت با توجه به کثرت عوامل تاثیرگذار بسیار دشوار است، اما در آینده نزدیک بستگی به این خواهد داشت که ایالات‌متحده تا چه حد بخواهد و بتواند بر روی صادرات نفت ایران فشار بیاورد ، اگر این فشار بعد از 13 آبان ماه شدید و احیانا موفق باشد ممکن است مدتی قیمت جهانی نفت (شاخص برنت) به حدود صد دلار هم نزدیک شود.  اما بعد از مدتی با قدری کند شدن نرخ رشد اقتصادی جهان و قدری افزایش تولید نفت شیل و نیز افزایش تولید سایر انرژی‌ها و جایگزینی آنها با نفت، قیمت جهانی نفت‌خام به همین حدود فعلی بر خواهد گشت. در هر صورت و البته در غیاب تحولات ژئوپلتیکی که غیر قابل پیش‌بینی است، من فکر نمی‌کنم که متوسط قیمت نفت‌خام در سال آتی میلادی از حدود 85 دلار در بشکه تجاوز کند.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۴ آبان ۹۷ ، ۱۷:۰۵
سید غلامحسین حسن‌تاش
تاریخ انتشار: ۱۱:۳۹ - ۰۹ شهریور ۱۳۹۷
غلامحسین حسنتاش در گفت‌وگو با رویداد۲۴:
عضو انجمن اقتصاد انرژی ایران گفت: تحلیل من این است که نفتی‌ها خوب می‌دانند که این کار شدنی نیست و فایده‌ای هم ندارد یعنی مشکلی را از تحریم‌ها حل نمی‌کند و چون واکنششان منفی بوده است به احترام نظر معاون اول سکوت را ترجیح داده‌اند بنابر این این سکوت علامت رضا نمی‌تواند باشد.








 رویداد۲۴ مدت زیادی از اظهارنظر جهانگیری برای فروش نفت در بورس می‌گذرد وآنگونه که دولت اعلام کرده قرار است سازوکار فروش نفت در بورس تعیین شود با اینهمه گویا وزارت نفت تمایلی به این تصمیم ندارد کما اینکه زنگنه وزیر نفت تا به حال دراین خصوص هیچ واکنشی نشان نداده است و سکوت کرده است.
 
کارشناسان گفته اند باید دلیل سکوت وزارت نفت را بررسی کرد و پرسید آیا فروش نفت بورس میتواند از رانتهای این حوزه بکاهد و فرآیند آن را شفاف کند.

سید غلامحسین حسن تاش عضو انجمن اقتصاد انرژی ایران به رویداد۲۴ گفته است: به نظر من دلیل سکوت این است که نفتی‌ها خوب می‌دانند که فروش نفت در بورس در ایران شدنی نیست و فایده‌ای هم ندارد؛ یعنی مشکلی را از تحریم‌ها حل نمی‌کند و چون واکنششان منفی بوده است به احترام نظر معاون اول سکوت را ترجیح داده‌اند بنابر این این سکوت علامت رضا نمی‌تواند باشد.

او بیان کرد: تنها اگر ما به این مساله ساده دقت کنیم که نفت‌خام ایران تحت تحریم است و نه مثلا فروش نفت ایران توسط دولت یا شرکت ملی نفت، خیلی چیز‌ها روشن می‌شود و زمانی که تحریم‌ها علیه فروش نفت ایران در بازار جهانی آغاز شود فرقی نمی‌کند که دولت بفروشد یا بخش خصوصی.

این کارشناس انرژی تاکید کرد: فرض کنید بخش خصوصی دانش و کفایت مالی لازم را هم در این مورد دارد (که البته ندارد). همه دنیا می‌دانند که میادین نفتی ایران در تملک دولت است و استخراج و تولید نفت را شرکت ملی نفت به نمایندگی از دولت انجام می‌دهد بنابراین ورود بخش خصوصی به نفت قادرنخواهد بود تحریم‌ها را دور بزند و وضعیت مطلوبی برای ما به ارمغان بیاورد جالب این است که در تحریم‌های جدید مواد پتروشیمی صادراتی ایران نیز تحت تحریم قرار گرفته است، پتروشیمی‌ها که اغلب خصوصی هستند، آن‌ها نیز در صادرات محصولات مشکل پیدا خواهند کرد.


                   
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ شهریور ۹۷ ، ۱۷:۲۴
سید غلامحسین حسن‌تاش
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ مرداد ۹۷ ، ۰۸:۳۷
سید غلامحسین حسن‌تاش
حسنتاش

تلاش برای تحریم نفتی ایران از طرف امریکا از یک سو و منزوی شدن امریکا با توجه به خروج از برجام از سوی دیگری تهدیدها و فرصتهایی را برای بخش نفتی ایران به وجود آورده است.

به گزارش ایمنا، امریکا در تلاش است تا با مجاب کردن کشورهای همسایه ایران برای کاهش خرید نفت ایران تحریم‌های نفتی ایران را آغاز کند، البته که پیش از این تجربه این تحریم را داشتیم، اما اجماع جهانی بر علیه امریکا هم فرصتی است که می‌توان از آن استفاده کرد.

در این باره گفت و گویی با سید غلامحسین حسنتاش کارشناس ارشد حوزه انرژی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:

با توجه به سیاست‌های اخیر امریکا در قبال فروش نفت ایران، بهترین سیاستی که ایران در این دوران میتواند و یا باید در پیش گیرد چیست تا ضرری در این حوزه به کشور وارد نشود؟

احتمالا منظورتان از سیاست‌های اخیر امریکا خروج یک‌جانبه این کشور از برجام و فشار آن در جهت کاهش صادرات نفت ایران است. البته علاوه بر فشار بر صادرات فشار بر سرمایه‌گذاری در صنعت‌نفت ایران نیز مطرح است یعنی امریکائی‌ها سعی می‌کنند مانع شوند که سرمایه‌گذاران خارجی به صنعت‌ نفت ایران ورود کنند.

با توجه به این که متاسفانه اقتصاد ایران هنوز به شدت وابسته به نفت است مسلما از این ناحیه ضرر به صنعت نفت و اقتصاد کشور وارد خواهد شد ولی باید دید چگونه می‌شود ضرر را به حداقل رساند. در این رابطه به نظر من ابتدا هم صنعت نفت و هم دولت باید در برنامه‌های خود تجدید نظر کنند.

واقعیت این است که اقتصاد ایران در حال وارد شدن به یک شرایط ویژه و یک جنگ تمام عیار اقتصادی است و در چنین شرایطی نمی‌توان برنامه‌های عادی قبلی را ادامه داد و باید روی اولویت‌ها و ضرورت‌ها متمرکز شد به عنوان مثال وقتی قرار است ماه به ماه صادرات نفت ایران کاهش یابد در این شرایط توسعه میادین نفتی و به ویژه میادین مستقل معنا ندارد، نفتش را کجا می‌خواهیم ببریم؟ نباید توان مالی، توان پیمانکاری و توان مدیریتی کشور را صرف پروژه‌هایی کنیم که در این شرایط ویژه اولویت ندارند.

نکته بعدی این است که در این شرایط بعد از تعیین اولویت‌ها و ضرورت‌های این شرایط ویژه، باید به توانایی‌های داخلی بها بدهیم و حداکثر استفاده را از آن بکنیم. متاسفانه خصوصا در صنعت نفت به محض امضاء برجام و به امید یا به توهم این که خارجی ها باز خواهند گشت، دوباره نسبت به توانایی‌های داخلی و به پیمانکاران و قطعه‌سازان و سازندگان تجهیزات بی‌مهری شد و این کار درستی نبود.

نکته بعدی این است که چه در سطح دولت و چه در سطح صنعت نفت باید به ارتقاء توان تولید ملی که هم کشور را به سمت خودبسندگی اقتصادی حرکت می‌دهد و هم اشتغال ایجاد می‌کند بهای ویژه داده شود و همه موانع آن برداشته شود. اگر اسناد تحریم‌های دشمنان و خصوصا کتاب "هنر تحریم‌ها" نوشته "ریچارد نفیو" که سال‌ها مسئول تحریم‌های ایران در وزارت‌خارجه امریکا بوده است را بررسی کنیم، روشن می‌شود که بیشترین هدف تحریم‌ها تخریب بخش تولید و به ویژه تولید صنعتی کشور بوده است که متاسفانه در دوره‌هایی سیاست‌های اقتصادی داخلی هم خواسته یا ناخواسته در همین مسیر حرکت کرده است که در این مورد باید تجدید نظر جدی شود.

آیا امریکا می‌تواند مانعی در راه خرید نفت ایران ایجاد کند؟

بله قطعا می‌تواند و قبل از برجام هم این کار را کرده است. یادمان نرفته است که صادرات نفت ایران از بیش از  ۲ میلیون بشکه در روز به کمتر از ۱ میلیون بشکه در روز کاهش یافته بود و اگر برجام تحقق نیافته بود قطعا کاهش بیشتری هم می‌یافت. امریکا از طریق تحریم‌های ثانویه شرکت‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد که نفت ایران را نخرند تا تحت تحریم‌های امریکا قرار نگیرند.

اخیرا ریاست جمهوری موضوع بستن تنگه هرمز را در صورت عدم خرید نفت ایران مطرح کردند، در صورتی که ایران مجبور به این اقدام شود چه پیامدهایی را شاهد خواهیم بود.

دونالد ترامپ در خروج از برجام یک سویه عمل کرد و برخلاف دولت اوباما به دنبال اجماع‌سازی بین‌المللی نبود و به هر دلیل این اجماع‌سازی برایش مهم نبوده است و تنها امتیاز ما در این مقطع در مقایسه با شرایط قبل از برجام همین است.

اجماع بین‌المللی بر علیه ما نیست و امریکا به نوعی منزوی شده است و بقیه طرف‌های برجام در حرف هم که شده مدعی هستند که دنبال راه حل هستند، چنین تهدیدهایی به نظر من می‌تواند موجب شود که دوباره آن اجماع بین‌المللی بر علیه ما شکل گیرد، به ویژه که بیش از ۸۰ درصد از نفتی که از تنگه هرمز عبور می‌کند به آسیا به ویژه چین، هند، ژاپن و کره می‌رود و حدود ۱۵ درصد هم به اروپا و آفریقا و کمتر از ۵ درصد به امریکا.

با توجه به اینکه اخیرا موضوع عدم خرید نفت ایران مطرح شده است، آیا این اتفاق عملی خواهد شد و در صورت تحقق چه تبعاتی برای کشور ایجاد می‌شود؟

تجربه قبل از برجام نشان می‌دهد که این اتفاق تا حدود زیادی عملی خواهد شد. البته بنده قبلا در مقاله‌ای توضیح داده‌ام که صادرات ایران را در کوتاه مدت نمی‌توانند به صفر برسانند و شرایط بازار نفت این اجازه را نمی‌دهد ولی این صادرات می‌تواند نصف شود، اما این که چه تبعاتی خواهد داشت بستگی به برنامه دولت و حاکمیت دارد، در قوانین قبلی برنامه، همواره قرار بوده است وابستگی بودجه دولت به درآمد نفت صفر شود که متاسفانه اتفاق نیفتاده و با توجه به وابستگی فعلی بودجه به نفت قطعا در کوتاه مدت مشکلاتی خواهیم داشت.

اما اگر دولت یک برنامه منسجم توسعه با تاکید بر مبارزه جدی با فساد، تقویت حقوق مالکیت و حمایت از تولید ملی و ارتقاء ظرفیت‌های تولید ملی و تسهیل فضای کسب و کار به نفع تولید و به زیان رانت‌جوئی داشته باشد، در بلندمدت نتیجه مثبت خواهد بود. البته به واژه «اگر» خیلی باید دقت کرد.

 

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۲ مرداد ۹۷ ، ۱۲:۲۹
سید غلامحسین حسن‌تاش

تیر آمریکا علیه نفت ایران به هدف می‌خورد یا به‌سنگ؟

قیمت نفت



چند ساعت بعد از خروج ترامپ از برجام، آمریکا تیر خود را به سمت نفت ایران نشانه گرفت، البته آمریکا در این حوزه از یک سو وارد میدان نشد و سعی کرد با نگاهی همه جانبه، راه‌ نفت ایران به بازارهای جهانی را ببندد. اقداماتی که کارشناسان بر این باورند که به دلایل مختلف مانند نیاز بازار به نفت ایران و تاثیری که ممکن است کمبود عرضه نفت ایران به بازار روی قیمت سوخت آمریکا داشته باشد، نتیجه دلخواه آمریکا را درپی نداشته باشد.

به گزارش ایسنا،   درخواست غیر رسمی افزایش تولید از کشورهای عضو اوپک شاید اولین قدم آمریکا در راستای حذف ایران از بازارهای جهانی نفت بود. بعد از این درخواست زمانی که کشورهای عضو اوپک در اجلاس ۱۷۴ دور هم جمع شدند قرار شد تولید خود را به میزان یک میلیون بشکه افزایش داده و پایبندی به تعهد کاهش تولید را از ۱۵۰ درصد به ۱۰۰ درصد کاهش دهند. تصمیمی که به نظر می‌رسد آنطور که باید و شاید به مذاق آمریکا خوش نیامد و باعث شد از عربستان بخواهد تولید خود را دو میلیون بشکه افزایش دهد.

از سوی دیگر، آمریکا از مشتریان نفت ایران خواست که تا نوامبر (آبان ماه) خرید نفت ایران را متوقف کنند. در این راستا یک مقام بلندپایه وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد: شرکت‌هایی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند باید تا ابتدای نوامبر خرید نفت را به طور کامل متوقف کنند، در غیر این صورت با تحریم‌های قدرتمند آمریکا مواجه خواهند شد.البته مشتریان نفت ایران با این تصمیم موافق نبودند و دست خود را به نشانه مخالفت بالا اوردند. کشورهای آسیایی از جمله روسیه، هند و چین همچنان پای نفت ایران ایستاده‌اند.

همچنین هند اعلام کرد تحریم‌های آمریکا را که تهدید کرده علیه کشورهایی که پس از چهارم نوامبر به خرید نفت ایران ادامه‌ می‌دهند، وضع خواهد کرد به رسمیت نمی‌شناسد. .یوشیهیده سوگا، دبیر هیئت دولت و سخنگوی دولت ژاپن نیز اعلام کرد ژاپن و آمریکا اکنون در حال مذاکره درباره بازگشت تحریم‌های آمریکا ضد ایران هستند. ما پیامد اقدام آمریکا را با دقت زیر نظر داریم و تمایل داریم با کشورهای درگیر، از جمله آمریکا، مذاکره کنیم تا هیچ پیامد منفی برای شرکت‌های ژاپنی ایجاد نشود.

از سوی دیگر، وزیر انرژی روسیه در واکنش به اخباری مبنی بر اعمال فشار آمریکا برای توقف صادرات نفت ایران، گفت: کشورش توافق با ایران برای واردات نفت خام در قبال کالا را از منظر حقوقی ارزیابی خواهد کرد. الکساندر نواک گفت: تفاهم نامه‌ای که با ایران در سال ۲۰۱۴ امضا کردیم، همچنان به قوت خود باقی است. توافق تهاتر نفت در برابر کالا از سال گذشته آغاز شد و روسیه و ایران توافق کردند ایران صادرات ۱۰۰ هزار بشکه در روز نفت به روسیه را در قبال دریافت کالاهای مختلف آغاز کند. امسال نواک درباره تمدید این مکانیسم به مدت پنج سال صحبت کرد.

آمریکا کوتاه آمد

شاید به دلیل مقاومت کشورها بود که آمریکا تصمیم گرفت با کشورهایی که میزان واردات نفت خود از ایران را کاهش بدهند بر سر تحریم ها "به طور موردی" همکاری کند. یک مقام ارشد وزارت امور خارجه آمریکا  روز گذشته به خبرگزاری رویترز گفت: ما بر همکاری با کشورهایی که نفت خام ایران را وارد می‌کنند تمرکز داریم تا هر تعداد آنها را که ممکن است مجاب کنیم تا روز چهارم نوامبر خرید نفت از ایران را به صفر برسانند. ما آماده‌ایم با کشورهایی که واردات خود را کاهش بدهند به طور موردی همکاری کنیم.

بعید است عربستان بتواند تولید نفت را به بالاتر از  ۱۰.۵ میلیون بشکه در روز برساند

در این راستا سید غلامحسین حسن تاش در پاسخ  اینکه عربستان به ترامپ قول داده تولیدش را دو میلیون بشکه بالا ببرد، به ایسنا گفت: عربستان افزایش دو میلیون بشکهای را نپذیرفته است و پادشاه عربستان خبر افزایش دو میلیون بشکه‌ای تولید را تکذیب کرد. البته عربستان به دنبال افزایش تولید هست و در اجلاس اخیر اوپک هم همین را دنبال می کرد ولی نه به این میزان.

وی با تاکید بر اینکه در میان کشورهای عضو اوپک بیشترین پتانسیل ظرفیت مازاد تولید مربوط به عربستان است، درمورد وضعیت تولید عربستان توضیح داد: بنا به گزارش‌های سازمان اوپک اوج متوسط تولید نفت عربستان در سال ۲۰۱۶ و در اوج تحریمهای علیه ایران، حدود ۱۰.۴میلیون بشکه در روز بوده و آخرین تولید این کشور در ماه می ۲۰۱۸، نزدیک به ۱۰ میلیون بشکه در روز بوده است. البته عربستان حدود ۱.۸ میلیون بشکه در روز هم میعانات گازی تولید میکند که جزو نظام سهمیه بندی اوپک نیست و عمدتا در صنایع پتروشیمی این کشور مصرف میشود. عربستان همواره سعی کرده است خود را دارای ۱.۵ تا ۲ میلیون بشکه ظرفیت مازاد تولید نشان دهد ولی در زمانهائی که شرایط بازار اجازه می‌داده و مساعد بوده عملا نتوانسته است چنین ظرفیتی را  فعال کند و بعید به نظر میرسد که عربستان بتواند تولید نفت خود را به بالاتر از حدود ۱۰.۵ میلیون بشکه در روز برساند و این که پادشاه عربستان قول دو میلیون بشکه افزایش را تکدیب کرد هم همین را تائید میکند.

تاثیر شرایط بازار بر صادرات نفت ایران

این کارشناس ارشد حوزه انرژی به این سوال که در نهایت آمریکا موفق خواهد شد مشتریان نفت ایران را از ایران بگیرد یا ایران مشتریان خود را حفظ خواهد کرد؟ پاسخ داد: به نظر من این بیشتر بستگی به شرایط بازار دارد. بعد از شروع دور تحریمهای گذشته، اداره اطلاعات انرژی امریکا (EIA) موظف شده بود که هر دو ماه یکبار گزارشی را تحت عنوان "وضعیت در دسترس بودن و قیمتهای نفتخام و فرآوردههای نفتی در کشورهای جهان غیر از ایران" تهیه کرده و در اختیار مقامات امریکائی و مسئولین تحریمها قرار دهد. هدف از تهیه چنین گزارشی این بود که توازن عرضه و تقاضای جهانی نفتخام  و میعاناتگازی را بررسی کند و مشخص کند که برای حفظ این توازن تا چه میزان به نفت و میعانات ایران نیاز هست و در واقع فشار برصادرات نفت ایران بر اساس این گزارش تنظیم میشد. اگر شرایط و توازن بازار اجازه میداد و عرضه مناسب و تقاضا کم بود فشار بر صادرات نفت ایران بیشتر میشد.

اثبات نیاز بازار به نفت ایران

حسن‌تاش ادامه داد: بیست و پنج نسخه از گزارش مذکور بین ماههای فوریه سال ۲۰۱۲ و ژانویه سال ۲۰۱۶ منتشر شد و تولید این گزارش در ژانویه ۲۰۱۶ و با اجرائی شدن برجام متوقف شد. اینک بعد از خروج امریکا از برجام انتشار گزارش مذکور مجددا آغاز شده است و در ماه می سال ۲۰۱۸ اداره اطلاعات  انرژی امریکا مجددا مبادرت به تولید این گزارش کرده است. البته گزارش ماه نوامبر به صورت ضمیمهای بر گزارش چشم انداز کوتاه مدت انرژی تهیه شده و در آینده ممکن است دوباره بصورت مستقل منتشر شود. گزارش مذکور نشان میدهد که در ماههای آوریل و می ۲۰۱۸ بازار نفت حداقل به ۲.۵ میلیون بشکه در روز نفتخام و میعانات نفتی ایران نیاز داشته یعنی بدون ایران این مقدار کمبود وجود داشته است و سطح ذخیرهسازیهای نفتی هم در حدی نبوده است که برداشت از مازاد ذخائر پاسخگوی این میزان کمبود بوده باشد.

وی با اشاره به ظرفیتهای مازاد تولید گفت:با توجه به آنچه گفتم حالا بحث ظرفیت های مازاد می‌شود، در کشورهای غیراوپک که ظرفیت مازاد تولید وجود ندارد یعنی غیراوپکی ها همواره از حداکثر ظرفیت تولید خود استفاده میکنند و تنها روسیه که از اوایل سال ۲۰۱۷ در هماهنگی با اوپک مقداری اندکی از تولید نفت خود را کاهش داد ممکن است مقدار اندکی ظرفیت مازاد تولید داشته باشد. در همان گزارش ماه می یا اردیبهشتماه EIA که اشاره کردم، ذکر شده است که مجموعه کشورهای اوپک دارای ۱.۹ میلیون بشکه ظرفیت مازاد تولید هستند و شاید آقای ترامپ هم اخیرا به استناد همین گزارش است که سازمان اوپک را مورد حمله قرارداد و از آنها خواست که کنترل تولید را کنار بگذارند. ولی در پاورقی همان گزارش ابهاماتی در مورد این میزان ظرفیت مازاد تولید مطرح شده و در آنجا اشاره شده که فعال کردن این ظرفیت یک ماه به طول میانجامد و استفاده از آن نیز نمیتواند در طولانی مدت و بیش از سه ماه پایدار بماند و به عبارت دیگر تولید از آن قابل تداوم نیست. در میان اوپکی ها هم بیشترین ظرفیت مازاد ادعائی مربوط به عربستان است که در مورد آن توضیح دادم.

اعمال فشار بیش از اندازه به ایران امکان‌پذیر نیست

این کارشناس ارشد حوزه انرژی درمورد اخباری مبنی بر اینکه اروپا خرید یک میلیون بشکه نفت را از ایران تضمین کرده است، توضیح داد: دولتهای اروپائی علاقهمند به حل مشکل و تداوم برجام هستند اما در اروپا همه فعالیتها توسط بخشخصوصی انجام میشود. پالایشگاهها همه خصوصی هستند. مسائل حقوقی تحریمها به گونهایست که حتی شرکتهای کوچک از بیم تحریمهای امریکا که میتواند شامل شرکت و یا مدیران آن شود، با ایران کار نخواهند کرد و دولتهای اروپائی  چندان نقشی در این زمینه نمیتوانند ایفا کنند،  بعید میدانم هنوز راه کاری را برای این مشکل  پیدا کرده باشند و چنین تضمینی داده باشند.

حسن تاش درمورد مشتریان سنتی ایران خصوصا در آسیا نیز اظهار کرد: هنوز اطلاعات دقیقی در این رابطه وجود ندارد و گاهی بین اظهارات شرکتها و دولتها تعارض وجود دارد ولی به هر حال تحت فشارهای امریکا برداشت را کاهش خواهند داد. البته تا حدودی هم میزان فشار امریکائیها بستگی به شرایط بازار خواهد داشت، من فکر نمیکنم در شرایط فعلی بازار بتوانند فشار بیش از حد بیاورند چون کمبود به وجود می آید.

وی ادامه داد: در شرایط فعلی بازار و با وجود قوت نسبی تقاضا، بعید به نظر میرسد در کوتاه مدت و میان مدت بیش از حداکثر ۱ تا ۱.۳ میلیون بشکه نفت ایران بدون بر هم خوردن تعادل فعلی بازار قابل جایگزین باشد و اگر بخواهند فشار بیشتری بر صادرات ایران بیاورند  تعادل فعلی بازار بهم خواهد خورد  و منحنی‌های عرضه و تقاضا در سطوح بسیار بالاتری از قیمت نفت، یکدیگر را قطع خواهند کرد  و شاید هم همین مطلب موجب عصبانیت ترامپ یا هدف جانبی فشارهای وی  باشد. بانک مریل لینچ و بنک آف آمریکا اخیرا گفته اند که حداکثر بیشتر از نیمی از صادرات ایران را نمی توان جایگزین کرد و اگر ترامپ فشار بیشتری بیاورد قیمت به ۱۲۰ دلار در بشکه می رسد.

چرا ترامپ نفت ایران را نشانه گرفته است؟

این کارشناس درمورد اینکه چرا ترامپ و همکارانش بر توقف صادرات نفت ایران اصرار دارند توضیح داد: در تجربه قبلی تحریمهای امریکا، دو جهت گیری اصلی و محوری وجود داشت که اولی همین کاهش و توقف صادرات نفت ایران و دیگری قفل کردن تراکنشهای ارزی ایران در سیستم بانکی بینالمللی بود. مورد دوم یعنی قفل کردن تراکنشهای ارزی، اولین تجربه امریکائیها بود و بعدا روشن شد که این مورد از همه چیز تاثیرگذارتر است. وقتی  کشور نتواند دریافتیهای خود را در سیستم بانکی جهان به حرکت در آورد فروش نفت کمک زیادی نمیکند، نفت را می فروشیم ولی عملا وجوهش در اختیار کشور قرار نمیگیرد.

این کارشناس ارشد حوزه انرژی ادامه داد: حتی بعد از برجام امریکائیها مساله کور کردن منافذ باقی مانده نقل و انتقالات ارزی ایران را  پیگیر بودند و بسیاری را که به این نقل و انتقالات کمک کرده بودند را مجازات کردند و بسیاری از کانال ها را بستند. بنابراین چرا این همه اصرار بر توقف صادرات نفت ایران وجود دارد  در حالی که ایران میتواند مقداری نفت صادرکند و توازن بازار هم بهم نخورد و در عین حال نتواند از درآمد آن به سهولت استفاده کند؟ شاید سه پاسخ برای این سوال قابل طرح باشد. اول این که دولت ترامپ به دنبال فشار روانی بر مردم و مقامات ایران است مشکل نقل و انتقالات ارزی برای همه ملموس نیست ولی توقف صادرات نفت در اقتصاد وابسته به نفت، ملموستر و قابل درک عمومی است و نگرانی و فشار روانی بیشتری ایجاد میکند. دوم این که با توجه به این که این بار دولت امریکا  به صورت یکجانبه از برجام خارج شده است نگران است که خریداران عمده نفت ایران بتوانند راهکارهای قانونی برای تداوم خرید نفت ایران و پرداخت وجوه آن بیابند و از طریق فشار مضاعف بر صادرات نفت ایران میخواهد جلوی این کار را بگیرد. سوم این که دولت ترامپ علاوه بر مساله ایران، درگیر یک جنگ اقتصادی و تجاری و تعرفهای علیه رقبای عمده اقتصادی ایالاتمتحده و خصوصا اروپا و چین شده است. افزایش قیمت جهانی نفت در راستای این جنگ تجاری میتواند برای امریکا مفهوم داشته باشد. افزایش نسبی قیمت جهانی نفت میتواند در امریکا رونق نفتی ایجاد کند و برای رقبای اقتصادی امریکا پر هزینه باشد. هنوز منابع نفت و گاز شِیل وجود دارند که در قیمتهای بالاتر نفت اقتصادی میشوند و روی آنها سرمایهگذاری میشود.

وی ادامه داد:البته مورد سوم با یک چالش هم برای ترامپ همراه است. افزایش قیمت جهانی نفت اگر چه ممکن است به نفع اقتصاد کلان امریکا باشد و موجب رونق نفتی شود و رضایت جمهوری خواهان نفتی را فراهم کند و مشاغل جدید ایجاد کند اما موجب افزایش قیمت سوخت در داخل ایالاتمتحده میشود و این میتواند موجب نارضایتی مردم امریکا شود و این خصوصا در مقطع انتخابات کنگره امریکا در ششم نوامبر، ممکن است موجب برتری دموکراتها شود و کار ترامپ را سخت کند و شاید به همین دلیل است که ترامپ مرتبا سعی میکند بالا رفتن قیمتها را به گردن اوپک بیندازد و افکار عمومی شهروندان امریکائی را به سمت اوپک برگرداند و باز هم از همین جا میتوان فهمید که اگر امکان جایگزین کردن نفت ایران به سهولت و بدون بهم خوردن توازن بازار وجود داشت لازم نبود ترامپ این همه دست و پا بزند.

این کارشناس انرژی در مورد بحثی که مطرح شده است که اگر ایران نتواند نفت صادر کند بقیه کشورهای منطقه هم نخواهند توانست اظهار کرد: من اقتضائات سیاست را نمیدانم ولی در بعد نفتی باید به یک مساله توجه کرد، روزانه حدود ۱۸ میلیون بشکه نفت از تنگه هرمز عبور میکند از این میزان حدود ۱۴ میلیون بشکهاش تنها به آسیا و خصوصا چین و ژاپن و کره و هند میرود و ۴ میلیون بشکه نیز به افریقا و اروپا میرود و تنها مقدار ناچیزی  از این نفت به امریکا میرود. در مورد گاز هم همینطور است بیشتر LNG قطر به آسیا و مقداری به اروپا می رود و اتفاقا در دوسال اخیر امریکائیها رقیب صادرات LNG قطر شدهاند. ایالات متحده هنوز وابستگی محدودی به نفت منطقه خاورمیانه دارد اما نفتی که از عربستان یا عراق عمدتا در دریای سرخ بارگیری میشود. بنابراین مشکل خلیج فارس بیشتر برای آسیا و اروپا تهدید است و ممکن است دست امریکائیها را برای حضور جهت حفظ امنیت خلیجفارس و تنگههرمز بازتر کند و به عبارتی توجیه بیشتری را برای آنها فراهم کند. در مورد افزایش بیش از حد قیمت جهانی نفت هم همانطور که اشاره کردم دودش بیشتر به چشم رقبای اقتصادی امریکا در اروپا و آسیا میرود. در شرایطی که ترامپ به همه زور میگوید بهتر است که ما روابط خوبی را با اینها حفظ کنیم.


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۷ تیر ۹۷ ، ۱۲:۳۲
سید غلامحسین حسن‌تاش